Dit zijn typische installatiestappen voor programma's die zijn gegenereerd met GNU's AUTOCONF en AUTOMAKE config/configureer/configureer Dit wordt gebruikt om de doelkenmerken van je montageplatform te detecteren. Bijvoorbeeld, het zal detecteren of je CC of GCC hebt, niet CC of GCC, het is een shell-script Deze stap wordt meestal gebruikt om een Makefile te genereren ter voorbereiding op de volgende compilatie, en je kunt de installatie aansturen door parameters toe te voegen na het configureren, zoals: ./configure --prefix=/usr Bovenstaande betekent dat je de software installeert onder /usr Het uitvoerbare bestand wordt geïnstalleerd in /usr/bin (in plaats van de standaard /usr/local/bin) Het resourcebestand wordt geïnstalleerd in /usr/share (in plaats van de standaard /usr/local/share) Tegelijkertijd kun je de configuratiebestanden van sommige software configureren door de parameter --sys-config= op te geven Er zijn ook parameters zoals --with、--enable、--without、--disable, enz., die je in detail kunt bekijken op ./configure --help maken Deze stap wordt gebruikt om te compileren, waarbij instructies uit de Makefile worden gelezen en vervolgens worden gecompileerd Deze stap is compileren, en de meeste broncodepakketten worden via deze stap gecompileerd Natuurlijk vereist sommige software die in Perl of Python is geschreven aanroepen naar Perl of Python om te compileren Als er een fout optreedt tijdens het make-proces, moet je de foutcode opschrijven (let op: het is niet alleen de laatste regel), en dan kun je een bugrapport indienen bij de ontwikkelaar (meestal met een commit-adres in INSTALL), of je systeem heeft minder afhankelijkheden, enzovoort, waardoor je de foutcode zorgvuldig zelf moet bestuderen Test / Check Zoals de naam al aangeeft, is deze stap om de vorige stap van make te controleren, om te verzekeren dat er geen fouten in make zijn, dat wil zeggen, alle test en controle in deze stap moeten correct zijn, en de fout is 0 sudo make install Deze stap wordt gebruikt om te installeren, waarbij ook instructies uit het Makefile worden gelezen en op de opgegeven locatie worden geïnstalleerd Dit commando vereist meestal rootrechten (omdat je bestanden naar het systeem wilt schrijven), dus sudo wordt vooraan gebruikt
AUTOMAKE en AUTOCONF zijn zeer nuttige dingen om C-programma's te publiceren. Als je ook programma's schrijft en AUTOMAKE en AUTOCONF wilt gebruiken, kun je de gerelateerde artikelen over de CNGNU.ORG
|